حسنعلی جعفر

گؤزل قیزا ائلچی گلیب بیر گئجه
تا کی او قیز اختیار ائتسین اَری

بیری«حسن» ،مؤمن آدام ، سئومه لی
چیرکین ایدی ، بوم بوش ایدی ال لری

ایکینجی نین آدی«علی» ، چوخ گؤزل
یوخسول ایدی ، کافر و دین دَن بری !

اوچونجونون«جعفر» آدی، وارلی دی
جمالی یوخ،آللاها یوخ باوری !

قیزین آتاسی دئدی:« سَن به یه ن دین 
هانسی نی ای بو عالمین دلبری » ؟

قیز دئدی:« آی آتا باغیشلا منی !
ایسته ییرم « حسنعلی جعفری  ! ! ! !»

رای فروشی

تنگ دستی اگر ای خانه به دوش

رای خود را نفروش

خانه یِ توست اگر لانه یِ موش !

رای خود را نفروش

پابرهنه برو از" کیش "به" قُم"

نیز از قشم به "رُم"

هی مُعَلّق بزن از "ری"تا"شوش"

رای خود را نفروش

نخوری گول عزیزم با پول

باز طبقِ معمول

نکند فکرِ تو گردد مخدوش

رای خود را نفروش

برگزین شخصیتی سالم را

عاقل و عالم را

صاحب عقلی و وجدان و دو گوش

رای خود را نفروش

داخل کاسه ای از چینی و مِس

نان ترید کُن با حِس

شام و صبحانه بخور با خر و موش

رای خود را نفروش

زندگی را بده بیهوده هَدَر

برو در کامِ خطر

سر بکن در دهنِ شیر و وحوش

رای خود را نفروش

حفظ کُن حقّ ِ دمُکراسی را

آن دو پاپاسی را

بده بر صاحب خود،زهر بنوش

رای خود را نفروش

رای یعنی که نظر داری تو

بال و پَر داری تو

نیستی شلغم و خُنثی،خاموش

رای خود را نفروش

گرچه تلخ است نصیحت کردن

جایِ صحبت کردن،

می کنم توصیه خود نیز بکوش

رای خود را نفروش

پیس گون

غَم دَن، غصّه دَن دولو دور اوره ک

شنلیک بیر قاشیق، غصّه مین کوره ک

میللت پیس گونه دوشوب، داغیلیب

نوخوشا داوا یوخ،ساغلارا چؤرَه ک

مرسی

زاهد ائله دی ملّتی غارت،دئدی:مرسی
مسجددَه گئدیب آلدی طهارت،دئدی مرسی

نفتین پولونو چکدی یوخاری،چاخیر ایچدی
چون ائیله دی لاپ دفع ملالت،دئدی:مرسی

آج قونشولاری گؤردو ولیکن او حیاسیز
هیچ چکمَه دی بیر ذرّه خجالت،دئدی:مرسی

حؤرمتلی بویوک اوغرولارا بیر کیچیک اوغرو
هر گؤن ائله دی عرض ارادت،دئدی:مرسی

پول آلدی ناماز قیلدی،گؤزل شیخی گؤرَندَه
هم مؤمن و هم اهل ضلالت،دئدی:مرسی

ظلم ائیله دی ارباب رجوعا گئده قاضی
چون گؤردو کی هئچ یوخدو عدالت دئدی مرسی

آتش به جان

پابرهنه زیر سقف آسمان می ایستاد
در صف صابون و ربّ و پودر و نان می ایستاد

بار اگر سنگینِ سنگین بود یا خیلی سبک
زیر آن محکم تر از صد قهرمان می ایستاد

چون می اندیشید بر صبر و حماقت های او
قلب و مغز سنگی دور و زمان می ایستاد

هر کسی راحت به روی گرده ی او می پرید
چانه و جفتک نمی زد،مهربان می ایستاد

پیش اهل علم و دانش مال بود و می نشست
پیش پای مردم رند و چاخان می ایستاد

نعل می کردند اگر او را تشکر می نمود
در میان مشکلات آتش به جان می ایستاد

مُرد آن مَردی که مانندش نمی آید دگر
زیر بار زندگانی بی زبان می ایستاد