بعد از این باید برای راحتی

بعد از این باید برای راحتی

جنس های خوبتر وارد کنیم

ازبرای ماده گاوان وطن

از فلان جا گاونر وارد کنیم

تا که کام مردمان شیرین شَود

از ته کوبا شکر وارد کنیم

جنس های بنجل بیگانه را

از امارات و قطر وارد کنیم

ازبرای بچّه ی بی سرپرست

چند تا مادرپدر وارد کنیم

رند تر می گردد از « حاجی حسن »

ما اگر «حاجی صفر» وارد کنیم

سعدی و حافظ،فروغ و مولوی

هم ز شرق و باختر وارد کنیم

شد جگرهای همه خوبان تمام

در ره خوردن جگر وارد کنیم

تا بیاموزد نظربازی به ما

آدم اهل نظر وارد کنیم

خسته از این چهره های خسته ایم

چهره های شادتر وارد کنیم

صص82-83

محتاج کفش و خانه و تنبان پدربزرگ

محتاج کفش و خانه و تنبان پدربزرگ

یک عمر رنج برده فراوان پدربزرگ

ریزیده !برف پیریِ بسیار بر سرش

از دست داده عُمر خود ارزان پدر بزرگ

پولش کم است و خرج فراوان و چاره نیست

دوری گزیده است ز یاران پدربزرگ

با ظاهر خراب و بد و نامرتّبش

گردیده همچو غول بیابان پدربزرگ

بیکار و خسته در همه جا می زند قدم

با دردهای کارهای پنهان پدربزرگ

باشد به فکر نان و شکم هر کجا که هست

در خواب و باغ و پارک و خیابان پدرزرگ

با قامت خمیده و بیمار خود شدست

دالان درد و فاقد درمان پدربزرگ

در هر کجا که می نگری دیده می شود

در کوه و دشت و کوچه و زندان پدربزرگ

سی سال کار کرده،مسافرکشی کند

با تق تق ِ قراضه ی پیکان پدربزرگ

هرچند خانه اش شده بر دوش مردمان

باشد یکی ز خانه به دوشان پدرزرگ

با سخت جانی اش همه عمر بوده است

از زندگیّ خویش هراسان پدربزرگ

با وعده های زندگی بهتر و قشنگ

سرکرده عمر خویش درایران پدربزرگ

صص84-85

روز شنبه روز خیلی بدی بود

روز شنبه روز خیلی بدی بود

روز بد بیاری همیشه بود

تا که من خودم رو ریشه کن کنم

توی دست خود من یه تیشه بود

روز یکشنبه تمام هوچیا

هرچی رو گرانبها کرده بودن

اعتراضی اگه بود باد هوا

سنگو بسته،سگو وا کرده بودن

مثل هر دوشنبه این دوشنبه هم

تو خیال و خواب و حیرونی گذشت

با خرافات و یه مشت توهّمات

خوشم از این که به نادونی گذشت

نشدم عاشق و این سه شنبه هم

دو تا عاشق نبودن سر قرار

زندگی خشک و بدون تازگی

زندگی نگو،بگو یه انتحار

روز چارشنبه خراب و ناامید

می کشم خسته به خونه تنمو

فرصتی نبود یه لحظه حس کنم

مثل روزای دیگه بودنمو

روز پنج شنبه تو بانک لعنتی

عمرمو تو صف لگدمال می کنم

چشم مردم همه اینور اونوره

خطّ اون چشمارو دنبال می کنم

صص87-86

خواهد آمد روزی

خواهد آمد روزی

که دگر در پی روزی ندوم

چون مگس

زیر پای همه کس له نشوم

خواهد آمد روزی

که منِ لاغر و بدبخت و ضعیف

یک شکم گنده شوم

صاحب شخصیتی عاقل و فرخنده شوَم

مردم ظاهربین

پیش پایم همگی پا بشوند

از برای کرنش

چاپلوسان همگی تا بشوند

خواهد آمد روزی

به منِ خالی از علم و سواد

با تملق همه گویند استاد

خواهد امد روزی

نکشم از غم و بدبختی آه

سر برج

زیر اقساط و بدهکاری ها

مثل دیوانه نخندم قاه قاه !

صص89-90

مَردکی در سالگرد مادرش

مَردکی در سالگرد مادرش

رفت زیر قرض و قوله بی شمار

گُل خرید و چاپ کرد اعلامیه

زد به دیوار و در و روی چنار

چونکه پردازید ! پول میوه را

شد دَمَر از پول خرما و خیار

بعد از آن سازید بزم سور را

تا ناهاری هم دَهد بر خلق زار

گفتمش ظاهر نمایی تا به کی

دست بردار از ریای آشکار

گفت :ـ بی مایه فطیر است ای پسر !

هیچ کس اینجا نیاید بی ناهار

الغرض آن مرد مادر مُرده بود

مثل مُرده توی قبرش در فشار

صفحه 92