ای عشق

ای عشق غرق نور کن آبادی مرا

بر من ببار و زنده بکن وادی مرا

بازآی و کوچه های دلم را قدم بزن

تکثیر کن در آینه ها شادی مرا

در بند درد و غصّه و زندانی غمم

با دست خود رقم بزن آزادی مرا

با بوسه های سرخ بیا تا که بشنوی

احسنت ها و دست مریزادی مرا

غزلم را

باید بسرایم سرفرصت غزلم را
تا اینکه بخوانی به عنایت غزلم را

ای عشق مُقدّس کمکی کن که بخوانم
درِغربت چشم تو دو رکعت غزلم را

با دیدن ِچشمان ِتو هُرّی  دل ِمن ریخت
چشم ِ تو تکان داد به شدّت غزلم را

ازخوبی توگفتم و هی دست مریزاد
گفتند شنیدند جماعت غزلم را

شعرم شده جذّاب به الطاف حضورت
دادی تو قشنگی ّ و لطافت غزلم را

برگرد بیا تا به تو تقدیم نمایم
ای اسوه ی خوبی و نجابت غزلم را