دراز

راه تا کوه دراز است اینجا
پای شادی در گچ
دست اندوه دراز است اینجا

در غم تو

در غم تو تیره و ابری
خانه چشم و هوایم بود
اشک هایم حرفهایم بود

کتاب

من درخت نیستم نکن مرا

من کتابی ام که مملو از توام

ورق بزن مرا

سرنوشت

باغ آغوش تو بهشت من است
از هجومش گریز ممکن نیست 
چشمهای تو سرنوشت من است

آشیانه

سنگری مقابل غم و هجوم دشمن است
چون که از زمانه خسته می شوم 
چشمهایت آشیانه ی من است