ازدواج

اگر کورها را نمایی علاج

و یا خانه سازی تو از برج عاج

اگر جان دهی عمری از گشنگی

بمیری به زیر درختان کاج

تصادف کنی با تریلی شبی

بپاشد تو را سمت هر سو ملاج

از آن به که با دست خالی کنی

چو انسان نادان و خر ازدواج !

صفحه 33

خر بودن

چون سنگ مزار و داربر خلق مباش

سختی وعذاب و بار بر خلق مباش

گویم به تو و بگو به همکارانت
خرباش ولی سواربر خلق مباش

مبحت اکمک

نییه بواتفاق شوم دوشدو

نییه قازماق باداگئتدی قازان دان؟

خروزلاریوخلاییبلارکندیمیزده

نییه قارداش خبریوخدوراذان دان ؟

نییه میللت اولوب اوغرو،یالانچی

نییه یاددان چیخیب صلح وصداقت؟

نییه یالقیزدیلار دایم ار-آرواد؟

نییه افسانه دی عشق ومحبت ؟

نییه دونیادا بیرمجنون تاپیلمیر؟

نییه عاشق ده اصلا درد وغم یوخ ؟

نییه لیلی گورونموردوره میزده

نییه افسانه دی اصلی،کرم یوخ ؟

گونش چیخدی،گئنه ایستی اوجالدی

گئنه سئومک دن ای جان ائیله صحبت

اکینجی لراکیربوغدا گئنه سن

محبت اک،محبت اک،محبت

بعضی گونلر

آداملیقدان چیخیرسان بعضی گونلر
اولورسان عین حیوان بعضی گونلر!

قاپیرسان ایت کیمین بیر گون سحردن!
دئییرسن هی مَنه «جان»بعضی گونلر!

ناماز قیللام سنین دالیندا هردن!
دورور دالیندا شیطان بعضی گونلر!!

یالانی ترک ائدیب هرایلده بیرگون!
ویریرسان طعنه؛بهتان بعضی گونلر!

بوخلقین حالینا گؤزدن آخیر یاش 
اورَکدنده آخیر قان بعضی گونلر!

یادیندان چیخماسین بیر شی اوغورلا!
اوغورلوق ایله اوغلان؛بعضی گونلر!

تویوقلارسینه سی آزغین ائدیب دیر 
منی گمراه ائدیب ران بعضی گونلر!

یازیق افکاریمین شلواری یوخدور!
گزیرشعریمده عریان بعضی گونلر!

چاپیب زاهد بو نادان،ساده خلقی 
مینیب بو مردمی خان بعضی گونلر!

اومیدیم وار کی اولسون یاخشی حالیم 
تاپیلمیر درده درمان بعضی گونلر!

چکیر اؤز یانینا کافر جماعت 
منی؛هم اهل عرفان  بعضی  گونلر!

توکوب دور کامیمه زهرآی جماعت
سیزین تک چرخ دوران بعضی گونلر!

منی هردن سایار«بایرام حامامچی»!
وسایمازهئچ بیرانسان بعضی گونلر!

گلیب جولان وئریرائششک آداملار!
اولور ذهنیم اتوبان بعضی گونلر!

اداره باشقانی ارباب رجوعا
دئدی کی«گئتدی ایمان بعضی گونلر!

ساریلدیم «شبنمه»دفترده بیرگون!
آپاردی عقلی«ریحان»بعضی گونلر!

منه وئردی بیرینجی رشوه جنسی !
ایکینجی شخص،فرمان بعضی گونلر»!!

قارا بخت انسانین بختی آچیلدی!
گتیردی شانس دالدان بعضی گونلر

تقدیر

اینجا کسی تلاش و تکاپو نمی کند

عقل است آن چراغ که سوسو نمی کند

بیهوده های و هو مکن از غارت وطن

آدم برای هیچ هیاهو نمی کند

خاموشی است موجب رُشد نفوس و کس

تقدیری از وزارت ِنیرو نمی کند !

دانند آشنای همه پُشت ِ پرده ها

دستی که مخفی است کسی رو نمی کند

ای عشق،ای حکایت ِ تلخ و نگفتنی !

دیگر مرا نگاه تو جادو نمی کند

ای قهوه چی بدان که کسی سیل دزد را

با دسته ی سبیل تو جارو نمی کند

جایی که می خورند دَکل های نفت را

هشیار ترک ِغارت گردو نمی کند