نگاه

بگذار تمام قد نگاهت بکنم
بی مرز و بدون حد نگاهت بکنم
در چشم خودم تمامی روحم را
بگذارم و تا ابد نگاهت بکنم

عطش آغوش

از عشق تو سر می روم و سرشارم
بی عشق تو بیهوده ام و بی کارم 
از هرچه تو را از عطش آغوشم
می دزدد و دور می کند بیزارم

آشیانه

سنگری مقابل غم و هجوم دشمن است
چون که از زمانه خسته می شوم 
چشمهایت آشیانه ی من است

روشنم کن

روشنم کن گرچه تلخ و روشن است
تا کجاها مرز چشمان تو و 
تا کجاها مرز غم های من است ؟

بارش عشق

به یادت سحر باد رقصیده بود

تو را ابر در آسمان دیده بود

"به صحرا شدم،عشق باریده بود"