رباعیات عاشق بی حوصله

آن کس که مرا در این جهان کرد علم

محتاج به میوه کرد و سبزی و کلم

گر هست به واقع آفریننده من

می داد عروس بخت را در بغلم ؟

---

آمد رمضان که نفس را خوار کنیم

پاکی و خلوص را تلنبار کنیم

آمد رمضان به اصل خود برگردیم

با حرص زیاد بار خود بار کنیم !

---

آمد رمضان « مشدی عباد» رفت ز یاد

بابای عزیز و یاسمن رفت از یاد

هر چند دروغ گفت آقای فلان !

با آن دهن دروغ زن رفت از یاد !

صفحه 49