ردّپا

ای کسی که جان من فدای توست

شعرهای من

ردّپای بوسه های توست

کوپه های خالی

من همان قطار در عبور خشکسالی ام

ناله می برند و غم

کوپه های خالی ام

تلخی نبودنت

کجایی ای که تلخی نبودنت

بهار را خزان و زرد می کند

سرم برای شانه ی تو درد می کند

امتداد رنج

بی تو درد را به رودخانه ها 
ریخت باید و به آب و باد داد
رنج را نباید امتداد داد

پیراهن خوابت

راهم بده درگلشن خوابت

ازجنس آوازقناری هاست

پیراهن ِخوابت