حیا

کور چشمی است که از کور شفا می طلبد
هر که از آدم گستاخ حیا می طلبد

کمال

بس که مالیدن و موس موس روال است اینجا 

نقص هر آدم دیّوث کماب است اینجا

انتظار

خوش به حال کسی که در همه عمر

از خیار انتظار موز نداشت 

هیزم

تا بترساند مرا از دوزخ موهوم، شیخ
می نهد در کوره اش هر روز هیزم بیشتر