ژاپن بکنم استان را

هموطن مثل همه گر تو ترقّی خواهی

وقت آن آمده آباد کنی ایران را

ترک کن«شیشه»و« تریاک» و مزن«اکس»و« حشیش»

تا ز خود دور کنی وسوسه شیطان را

چون ببینی که حریفان قدَر و پر زورند

ضعف را پیشه مکن،ترک مکن میدان را

حیف باشد ز تو ای تازه جوان معتاد

خرج یک روزه ی تریاک کنی تنبان را

این همه اخم مکن گرچه تو بیکار شدی

منما پسته ی خاموش لب خندان را

ریش مگذار و مگو موقع گفتار دروغ

مرد بی ریش مزن بر همه کس بهتان را

چون که خواهی بشوی مثل یکی استاندار

تو مگو یک شبه ! ژاپن بکنم استان را

نابسامانی اندیشه بُوَد ویرانگر

اندکی نظم ده اندیشه بی سامان را

غر زدن چاره ی درد من و تو نیست پسر

به عمل عُمر سر آید غم بی پایان را

می نماید شُل و ول پای امورات تو را

گر ریاست بدهی شخصیتی نادان را

از غم رشد و ترقّی ِ وطن غصّه مخور

خیز و آباد بکن شهر دل ویران را

می توانی بکنی کار وطن را میزان

گر تو میزان بکنی هیکل نامیزان را

تا زمین خوار و دله دزد در ایران هستند

خوار می بینی و بس موطن آبادان را

دم از عرفان مَزن ای اهل ریاکاری ها

در ره ساده دلان دام مکن عرفان را

صص 71-72

زاییدن

اخبار : کهن سال ترنی پیر زن دنیا با فرزندان دو قلو به منزل رفت

« مَش حسن » گفت فلان پیر زنک

در بغل با دو قلو می آید

شوهر پیر و لجوجش حتما

سر زشادی به فلک می ساید

چه عجب ؟ چون سر پیری هر روز

گاو ما هم دوقلو می زاید !

صفحه 74

پیکان صفرش

شنیدم یک نفر پیکان صفرش

میان گردنه فرمان بریده

زن و فرزند بدبختش به یکبار

ز ماشینش به آن دنیا پریده

خودش با گردن و پای شکسته

کنون در کنج منزل آرمیده

رفیقی این شنید و گفت غمگین

به لحن آدم ماتم رسیده

نگو پیکان که آن گردن شکسته

بلانسبت بلای جان خریده !

صفحه75

ایام گشادی

برای تنگی شلوار می خورد

رفیقی ناز غم های زیادی

بدو گفتم منال از تنگ شلوار

بیاید باز ایّامِ گشادی !

صفحه 75

جهت اخذ روغن کوپنی

جهت اخذ روغن کوپنی

پیرمردی سوی مغازه دوید

سطل روغن به دست داخل صف

مدّتی ایستاد و آه کشید

صف پراکنده گشت یک دفعه

عاقبت روغنی به او نرسید

پیرمرد شریف غمگین شد

گفت با لحن خنده دار،شدید

« به جهنّم ! تمام شدَس که شدَس

آخه صف رَ چرا به هم مِزَنید »؟!

صفحه 77