شیر

می رفت به جنگ شیر، مردی
با نعره و بانگ و داد و فریاد
شمشیر به دست و هی در آن راه
آرام و بلند گوز می داد

گفتند:« به او چرا مداوم
می گوزی و فحش می دهی هی؟
همچون تو دلیر کس ندیده
در شام و عراق و مسقط و ری»

فرمود:«که نعره می زنم، شیر
تا رَم کند از فغان من هم
می گوزم از آنکه ترس از شیر
افتاده به جسم و جان من هم»

یادآوری

صورت ماه مرا یاد تو می اندازد
روی دلخواه مرا یاد تو می اندازد

ای که دستان تو هر درد مرا مرهم بود
درد جانکاه مرا یاد تو می اندازد

بندر و موج و شن و ساحل و واگویه ی موج
خواه ناخواه مرا یاد تو می اندازد

قوت قلب من و قبله ی راهم بودی
غربت راه مرا یاد تو می اندازد

هر چه از عشق و قشنگی است در این آبادی
ناخودآگاه مرا یاد تو می اندازد

مهربان بودی و بی مهری بیدادگران
گاه و بیگاه مرا یاد تو می اندازد

کئچن زامان

یاخشی- یامان قاییتماز
دئمه دایان! قاییتماز
آخار سویا بنزه یه ر
کئچن زامان قاییتماز
Yaxşı, yaman qayıtmaz
Demə dayan,qayıtmaz
Axar suya benzəyər
Keçən zaman qayıtmaz

ملمع ترکی فارسی

بُز بیزیم دیلده «کئچی»دیر،«تکه»دیر، «اوغلاق» است
کفش« باشماق» و زبان«دیل» و ناخن «دیرناق» است

آدم جاهل و خر« اششک آدام»،« لاپ باشی بوش»
اونا احمق دئمه سن چونکو دوزو «آخماق» است

بیر قبیر داشینین اؤستونده یازیلمیشدی بو سؤز
آخرین منزل هر «آج گؤز آدام»« تورپاق» است

هست اون درصد ایرانلی جماعت وارلی
مابقی چاره سیز و آج و سوسوز، چیلپاق است

باجیسی قحبه آدام چاتسا مقاما هر گؤن
میللته هر نه حواله وئره جاق «داششاق» است

زندگانلیق کی یاپیشمیر بیزه، اؤز گؤسترمیر
قوجا آرواد قوجاغى تک، سویوق و بوزلاق است

ای دموکراسی سنی گؤزله ییریک، چوخداندیر
یولدا قالمیش گؤزوموز لاپ کؤر اولوب،«ایسلاق» است

ای غم و غصه بیزی ترک ائله، گم شو، سیکتیر
گئت اونون یانینا کی بوش بئیین و قورخاق است

هر قدَر گؤجلو، چوخ اوغلان اولا اینسان اوغلو
اؤلومین آدی گلینجه ایشی اوستورماق است