اشعار علیرضارضائی

اشعار فارسی و ترکی علیرضارضائی

اشعار علیرضارضائی

اشعار فارسی و ترکی علیرضارضائی

تعریفات

به نام ایزد حیّ تعالی 

که جان بخشید و ایمان داد ما را

 

دراین ابیات سُست و پُراراجیف!

لغاتی چند را کردیم تعریف !

 

خریّت":جیب خالی ّ وعروسی" !

ترقّی" :دستمال و چاپلوسی" !

 

خیانت ":چیزکی شیرین تراز قند" !

سلامت ":کیمیا"،معدوم" :لبخند" !

 

صداسیما":چاخان "،بازار":گنداب" !

دبیری" :گشنگی"،بدگوشت" :قصّاب" !

 

دوا" :سیمرغ"،دکتر ":عاشق پول" !

سبیلومردکِ آمپول زن :"غول" !


گدا":قارون" ورشوه :" پول چایی" !


همیشه کارمردُ م:"خودنمایی" !

 

پسند مردمان:"خوش رنگ وبویی" !

در اینجا سکّه ی رایج:"دو رویی" !

 

سعادتمند:" فرد ِ سردرآخور"!

جوان:"علاف"،دانشجو :"کتک خور "!

 

فلاکت:"دستمزد ِ درس خواندن" !

حماقت:"درصداقت راست ماندن" !

 

مدیریِّت:" عذاب زیردستان" !

پُر از شور و شعف:"دنیای پَستان" !

 

وفا:"کشک" و جهنّم:" زن ذلیلی" !

جواب حق پرستان:"مُشت وسیلی"!

 

اداره:"مرکز ِ تعظیم کردن" !

دودستی رشوه را تقدیم کردن !

 

فقیر:"آنکس که در فقدان شادی است !

وجود او در این عالم  زیادی است" !

 

غنی:" اَنبان پُر فیس و تکبّر!

که دردزدی بسی دارد تبحّر"!

 

حیا:"پَشم" و زن:"آقا"،مرد:"نوکر" !

پسر:" بابا"،پدر:"برگ چغندر" !

 

قدیمی:" زن گرفتن"،نو:"تجرّد"!

قوقولی قو:"زن" ومردانه:" قدقد"!!

 

نشان کارمندان:"جیب خالی" !

غذا:" بادهوا"،پُز :" نیک وعالی" !

 

ادب:":عنقا که پشت کوه قاف است "!

به جز بی تربیت بودن خلاف است!

 

تخصّص:"کشک و بی ارزش لیاقت" !

یگانه رمز پیروزی:"ارادت" !

 

سبیل:" افسانه"،شایع:"بی سبیلی" !

مُد ِ قرن ِ معاصر :" زن ذلیلی" !

 

پدر:" تنها نماد ِ شرمساری "!

سبکساری وجلفی،"با وقاری"!

 

پسر::" موی دراز،ابروی ِ نازک !

که در دخترشدن گردیده چابُک" !

 

فشار قبر:« ایام نداری            

 بدهکاری و بیکاری و زاری »!

 

تقلب:« کار هر ایرانی خوب "!  

اگرچه سنتی زشت است و معیوب  

 

گدا: «آن کس که با شد گردنش کج              

وایضا دست و پا و باسنش کج »!

 

ترانه:«چیزکی سُست و مزخرف         

که می خوانند آن را با کف و دف »!

 

پر از فیس و غرور:«آقای شاعر»!        

وفا و معرفت :« یک چیز نادر»! 

 

معلم:« آن که اعصابش خراب است       

برایش زندگی رنج و عذاب است »!

 

مدیر:«آن کس که بر میزش بچسبد        

به میز گنده و تیزش بچسبد»! 

 

زرنگ:«آن کس که باشد ضدّ اخلاق        

وَ دارد توی دزدی فکر خلاق »!

 

دروغین :« دوستت دارم عزیزم      

به پایت زندگانی را بریزم»؟

 

تبِ شهوت:«غزل ساز و ترانه     

اساس  شعرهای  عاشقانه»! 

 

فراوان توی دنیا:«غصه و غم»!        

بهشت و دوزخ و آینده:« مبهم »!

 

تکبّر:« کار اشخاص فروتن »!  

 دراین دنیا همیشه بهترین:« من »! 

 

بلای دیدگان و کاهش جان:        

«نگار مانکن و مانتوی چسبان»

 

کلک:«آن کس که مِی پنهان بنوشد         

برای نان مصالح می فروشد» !

 

خجالت:«بی زبانی،روی قرمز »    

پُر از خالی:«عزیزم بی تو هرگز»!

 

توقع:«آن چه بالا رفته اکنون » 

پدر:«آن کس که می باشد جگر خون »

 

هدر:«عمر تو و روز جوانی » 

تبانی:«کار  آقای   فلانی»! 

 

شعور و فهم:« یک چیز کذایی»! 

شده کار همه :« مدرک گرایی»

 

وجودت:«آنچه در خورد ازاله است »!   

سرت:«سطلی که سرشاراززباله است»!

صص9-11


گدایی عشق

ترک غم و آشنایی عشق نکن

هی پرسش از چرایی عشق نکن

بی عشق اگر چه زندگی ممکن نیست

از هیچ کسی گدایی عشق نکن

غزل طنز قزوینی

هرکی بیاد دنیا از آن وَرمِرَد

سالمه سالم باشَه پنچر مِرَد ! 

 

یه دکترَ مُگفت که در کلینیک

مادَه میاد پیش من و نرمِرَد !

 

دارد دیَه حساب این خرج و بَرج

از دست من مثل همَه در مِرَد !

 

کلید بنداز قفللارَواکن دیَه !

یواش یواش حوصله مان سر مِرَد !

 

«دولت امید» که آمد مُگفتیم :

«خاله ی پیر ما به شوهر مِرَد »! 

 

آدم ِ بیکارَه ندیدم اینجا !

هرکی دارَد با یِه چیزی وَر مِرَد !

 

اگر که جنگ بشَد «جناب فوفول »!

با جیگرِش داخل ِ سنگر مِرَد ! 

 

نری یه وقت سراغ چش چرانی !

یهو تو این راه مِبینی سرمِرَد !

 

حساب اوشان ! آنقَدَر گشادَس !

که داخلش کشتی با بندر مِرَد !

 

شک نکنید که شاد و کیفِش کوک اس !

هرکسی که یابو میاد خر مِرَد ! 

 

مِگم که از دیدن تو ملولم !

هرروز میاد بازم از این وَر مِرَد ! 

 

یکی ندارَد یه ژیان قراضَه

یکی دارَد پولاش باخاور مِرَد ! 

 

ظلم و ستم همین جوری تو دنیا

مثل یه رود  تا روز ِ محشر مِرَد !

 

تو روز ِمحشَرَم خدا مِدانَد

کلاه سرِحضرت ِ داور مِرَد ؟! 

 

این دنیا مثل یه یک قطار کهنه اس !

هرروز میاد از این وَر آن وَر مِرَد ! 

 

داخل این قطار پُراز مسافر!

با آدمای چاق ولاغر مرَد !

 

چشماتَه  که واکنی خوب مِبینی

مومن میاد به دنیا کافر مِرَد ! 

 

مِتّرکیم یه روزی و مِمیریم !

از دست ما زندگی آخر مِرَد

مومیایی

خوشا آن دمی که رها از غم ِ

جهان کذایی شَوی

در آغوش من مومیایی شَوی