شلغم محرومین

دولتا شاد بکن باز دل غمگین را

وقت آن است که آزاد کنی بنزین را

نیست گازی و یقینا متضرّر بشویم

زیر قیمت بفروشیم اگر ماشین را

نتوانیم که باری بنماییم سوار

در خیابان «عسل» و «نسترن» و «نسرین » را

آی راننده ی تاکسی که تو بنزین داری

اندکی چون همه دریاب من مسکین را

ای که بنزین نتوانی بخری بهر ی سفر

داخل خانه بمان نیمه فروردین را

ای که دشنام به هر ناکس و کس می دادی

خالی از فحش مکن آن دهن شیرین را

ای که از سفره ی فقر فقرا کش رفتی

منما این عمل مسخره و ننگین را

می زنی هول چرا موقع غارت کردن

کمی آهسته بخور شلغم محرومین را

صص 43-44