دولا شدن

حکایت کنند از گدایی چو خوک
شکمباره بود و خدای سلوک

حریص و گداچشم و بسیار خوار
شکم بنده و زار و بسیارخوار

زمستان و اردیبهشت و تموز
به سوی پلو حمله بردی چو یوز

کشیدی همه مرغها را به نیش
دویدی از آن پس موال و به جیش!

لئیم و لعین بود و خوارِ شکم
فدای شکم، داغدارشکم

دَم از زُهد و عرفان زدی و نماز
خدایِ چاخان بود و راز و نیاز

به مسکین ندادی کره با پنیر
بلا بود و خصمِ صغیر و کبیر

یکی گفتش ای مردِ صاحب شکم
بیا بگذر ازخوردن و پیچ و خم!

نیرزد نمازت به قدرِ پَشیز
بکن توبه، اشک ندامت بریز

بگیری اگردست محتاج را
از آن بِه که افرا کُنی کاج را

الا ای پُر از عشق دویماج و ماست
سبیل تو را دود دادن رواست

برای کمک بر کسی پا شدن
به از سجده ی پوچ و دولّا شدن