بئشیک

باغِ گل"چیچک لیک"دیر

یاش"سن"سوراخ"دلیک"دیر

دوداغین"گیلاس باغی"

قوجاغین" دار بئشیک" دیر

اگر بگذارند

سخت سرگرم ِ تقلّاست اگر بگذارند

«مش حسن» لایق شوراست اگر بگذارند

داخل رینگ پس از ضربه ی فنّی کردن

دست او یکسره بالاست اگر بگذارند

می دهد قهوه و قلیان به هوادارانش

دشمن «ویسکی» و «ودکا»ست اگر بگذارند

می دهد شام به هر کس که به او رای دَهَد

شام او مرغ و مُسمّاست اگر بگذارند

می کند پیشه ی خود فیل هواکردن را

او که سازنده ی فرداست اگر بگذارند

می بَرَد مردم این مملکت عاشق را

در بهشت ابدی راست اگر بگذارند

دیده عکس رُقَبا را و شده عاشقشان

خوب مشغول تماشاست اگر بگذارند

بعد شورا شدن و کار و بیزینس کردن

مقصدش غرب اروپاست اگر بگذارند

اهل موسیقی و غرق ِ حرکات موزون

عاشق ساحل و دریاست اگر بگذارند

نیست بی عرضه و نالایق و در عصر حَجَر

زیرک و رند و تواناست اگر بگذارند

هست محبوب ِ همه مردم و مِمبِرهایش

در تلگرام دو صد «کا»ست اگر بگذارند !

دکترا دارد و با غیرت و با همّت او

دِه ِ ما مرکز دنیاست اگر بگذارند !!

قارداشلیق

قارداش قارداشا چاتدی

اللری  داشا چاتدی

دده مالی اوستونده

قارداشلیق باشا چاتدی

روباه شرور

روبَهکی بود شرور و جَلَب

دست کج و هیز و دَله، بوالعَجَب

تیز و دو دَم ناخن چون تیشه اش
دزدیِ انگور شده پیشه اش

مفت خوری کرده،هیولا شده
مثل فلان واعظ و ملّا شده

شخم زده بوته و هر باغ را
کرده پُر از خوف و خطر باغ را

خسته شده نوکر و ارباب از او
مَردمِ دِه شاکی و در تاب از او

مشورتی کرده در آن سرزمین
خلق گشادند به روبَه کمین 

تا که به لطف و هنرخاص و عام
شب شد و روباه درآمد به دام

از همه قشری به هم آمیختند
مردم ده بر سرِ او ریختند

بر سر او گوجه زدند و خیار
باز شد از  پیش و پسش صد شیار

یک نفر آمد دُمِ او را برید
شخص دگر تار سبیلش کشید

هر نفری رفت به نزدیک او
زد لگدی بر دهن و خیک او

گفت به آن جمعیت ارباب ده
بر همگی پشت هم احسنت و زه

از جگرش آه بر آورده اید
خشتک روباه در آورده اید

ای دَمِتان گرم! یلانِ وطن
دست بدارید و دهیدش به من

می بَرَمش باغ عذابش کنم
سیخ زنم سُرخ و کبابش کنم

می زنمش کارخرابی کُنَد
توبه ی سرسخت و حسابی کند

داخل نو کیسه ای انداختش
ُبرد به باغی و نکو ساختش

روبهک تیز و چنان اژدها
گفت به ارباب رها کن مرا

از منِ بیچاره مکن موی و پوست
رشوه ای از من بستانی نکوست

هست پس از این همه وقت ای فلان
باغ تو و جوجه ی تو در امان

چونکه شنید این سخنش باغبان
گفت قبول است و تویی جان جان

خیز و برو جای دگر خوش بچَر
مرغ و دوتا جوجه ی ما را نبَر

ای که رها گشته ای از تورِ من
نیز مَرو جانبِ انگورِ من

دست به آنجای دلش کرد و رفت
داخل آن باغ ولش کرد و رفت

سودنگر،عافیت اندیش بود
در طلب منفعت خویش بود

بود غلط، نیز خطا راه او
همدم روباه و هواخواه او

عاشق پُرکردنِ جیب تهی
دزد و فلان جاش کثیف و گُهی

دزد اگر محکمه داری کند
راه زند، عزم سواری کند

دزد اگر حکم و ریاست کند
محکمه را غرقِ نجاست کند

چونکه خیانت کند ارباب ده
باب شَوَد دزدی و جرم و بِزه

راستی از سوی بزرگان رواست
از دله دزدان نتوان راست خواست

حافظ هر شخص و نگهبان او
هست فقط پاکی وجدان او

آوزش لغات ترکی

ائشیت:"بشنو"،سیب:"آلما"و"دوداق" : لب

گؤنوز:"صبح"است و"داش": سنگ و گئجَه:"شب"

بولود:"ابر" و گؤنَش :"خورشید"و ایت :"سگ"

سبیل:"بیغ"و بورون:"بینی"،دامار" رگ"

دَلی:"دیوانه"،سالم:"ساغ" و باش :"سر"

نر:"ارکک"،اوت:"علف"باشد،قاپی:"در"

یاغیش:"باران"و قار:"برف" است و یخ: "بوز"

کؤلَک:"کولاک" و یول :"راه" و نمک:دوز"

تویوق:"مرغ"و یومورتا :"تخم مرغ"است

ناخن:"دیرناق"و تؤک:"موی"است و اَل : "دست"

باجا:"سوراخ" و "دام"هم "پشت بام" است

"کؤرَک":"پارو"،"آجی" :"تلخ"،"آد" :"نام" است

دوشان:""خرگوش" ،ماه :"آی"،قورد:"گرگ" است

کیچیک:"کوچک"،سو:"آب"،یئککه:"بزرگ" است

ایشیق::نور"و کئچی:"بز"،یئر :"زمین" است

او کشور کی سیچیب دونیایا« چین»است

اویون:"بازی"،اودون:"هیزم"،اوتوز:"سی"

اوتور:"بنشین"،پاشو:"قالخ"و بگو :"دی"

بالیق:"ماهی"،دَمیر:"آهن"،سامان:"کاه"

قازیچی:"چاه کن" باشد،قویو :"چاه" 

کپک باشد :"سبوس" و خاک:"توپراق"

جو:"آرپا"،بوغدا:"گندم"،برگ:"یارپاق"