دل سیمانی

با همه ی فضل و سخندانی ام

باز گرفتار پریشانی ام

لِه شده توی صف نان چانه ام

توی صف بیمه ی درمانی ام

هر کس و ناکس زده بر ریش من

خنده،مگر غول بیابانی ام ؟

تا که خودم را بکنم تقویت

در طلب روغن حیوانی ام

چشم خودت را بده بر حال خود

گریه کنم با دل سیمانی ام

ای گل من ! تا که تو را دیده ام

محو تو در عالم حیرانی ام

عشق تو را هم بکنم کنترات

عاشقم و عاشق پیمانی ام

تا که تویی گندم آدم فریب

عاشق آن لحظه ی شیطانی ام

توی ادارات به رقص آمدم

سعی نکن تا که برقصانی ام

شعر تر و تازه ز من خواستی

بنده مگر سعدی و خاقانی ام ؟

بنده کی ام ؟ شاعرکی نکته یاب !

خالق اشعار خوش و آنی ام

صص61-62