ابول

شنیدم مردکی لات و« ابول » نام

شبی سر مست بود افتاد از بام

به پیش دکتری بُردند او را

و خواباندند ان جا آن عمو را

ولی آن مَرد قرص و آبدیده

ز فرط ضربه شد قدری خمیده

چو بابایش بیامد پیش ایشان

به او فرمود جدّی و پریشان :

«نگاهش کن ولو گردیده،هیهات

مگر تو نیستی فرزند بابات ؟

چرا اینگونه زار و تق ّ و لقّی ؟!

چه شد مردانگی ّ و کله شقّی ؟

پسرجان راست شو مردانه می ایت

که خم بودن سزاوار « ابول » نیست »!!!!

صفحه 37