نهنگ

بو دونیا بیر دنیز کیمین،درین دیر

بیزلر کیچک بالیغلار

اجل نهنگ کیمین دیر

اجباری

« دیرسالی است که در من جاریست »

عشق که معنی آن بیکاریست

از تو بیزار شدم چون رفتی

عاشقی آن طرفش بیزاری است

دوستت دارم و بیمار توام

عشق من چون پدرت بازاریست

ای که بی پولی و محتاج چو من

زندگانی تو از ناچاریست

پیش پایم همه جا چاه شده

چاله و چوله و ناهمواریست

مردم آزاری و پیش همه کس

خواب تو نیک تر از بیداریست

کاش می رفت دَمی بر سر دار

آن که مشغول کله برداریست

پول کم،گشنگی و کار زیاد

کار من،کار نگو، بیگاریست

هر کسی را که در این جا دیدم

خسته از رندگی تکراریست

ساکنانش همگی رفتنی اند

دل تو خانه ی استیجاریست

تا تو زیبا بشوی دکتر من

کار من روز و شبان بیماریست

خوب بنگر که کنار من و تو

از دو رویان جهان بسیاریست

بس که زیبایی و موزون و لطیف

محو روی تو شدن اجباریست

صص40-41