سرنوشت

باغ آغوش تو بهشت من است
از هجومش گریز ممکن نیست 
چشمهای تو سرنوشت من است

آشیانه

سنگری مقابل غم و هجوم دشمن است
چون که از زمانه خسته می شوم 
چشمهایت آشیانه ی من است

کم

گل عشق روییده روی تنت 
تو آنقدر خوبی که خیلی کم است
دو دستم برای بغل کردنت

گوسفندان

در پی چوپان و خندانیم ما

غافل از کشتار و قربانی شدن
گوسفندانیم ما

ابتذال

در نگاه و روح و قلب و مغز من

لانه کرده اند و می کنند عشق و حال

سالهاست موریانه های ابتذال