زخمی

بی تو دلم موّاج و توفانی

سرسبز و لبریز از طراوت نیست

دشت شبیخون خورده ی زخمی است

قزل آلا

در دلم هیچ نمی آیی تو

دل من خالی و ای عشق عزیز

قزل آلایی تو

بت

هست نام تو زبانزد دلم

نیست غیر تو بُتی

توی معبد دلم

روشنم کن

روشنم کن گرچه تلخ و روشن است
تا کجاها مرز چشمان تو و 
تا کجاها مرز غم های من است ؟

نامت

بی تو دلم تاریک و سرد و ساکت و خسته
کاشانه ی اندوه و غم باشد
بگذار نامت روشنی بخش دلم باشد