ابر بغض کرده

ای ابر ِ بغض کرده و روح ِ شمالی ام

بی تو کویر لوتم و در خشکسالی ام

بارانی و هر آنچه که ماندم نیامدی

دادی تو با نیامدنت گوشمالی ام

دیشب چه خوش گذشت که با تو قدم زدم

در کوچه های خلوت خواب و خیالی ام

آن کوپه ام که با خودم اندوه می بَرَم

عمریست  از حضور تو سرشار خالی ام

دور از تو و بدون تو و زیر  پای  تو

فریاد نقش های پُر از درد  قالی ام

حال مرا مَخواه که در خود شکسته ام

از درد  من مَپُرس که بسیار عالی ام