محتاج کفش و خانه و تنبان پدربزرگ

محتاج کفش و خانه و تنبان پدربزرگ

یک عمر رنج برده فراوان پدربزرگ

ریزیده !برف پیریِ بسیار بر سرش

از دست داده عُمر خود ارزان پدر بزرگ

پولش کم است و خرج فراوان و چاره نیست

دوری گزیده است ز یاران پدربزرگ

با ظاهر خراب و بد و نامرتّبش

گردیده همچو غول بیابان پدربزرگ

بیکار و خسته در همه جا می زند قدم

با دردهای کارهای پنهان پدربزرگ

باشد به فکر نان و شکم هر کجا که هست

در خواب و باغ و پارک و خیابان پدرزرگ

با قامت خمیده و بیمار خود شدست

دالان درد و فاقد درمان پدربزرگ

در هر کجا که می نگری دیده می شود

در کوه و دشت و کوچه و زندان پدربزرگ

سی سال کار کرده،مسافرکشی کند

با تق تق ِ قراضه ی پیکان پدربزرگ

هرچند خانه اش شده بر دوش مردمان

باشد یکی ز خانه به دوشان پدرزرگ

با سخت جانی اش همه عمر بوده است

از زندگیّ خویش هراسان پدربزرگ

با وعده های زندگی بهتر و قشنگ

سرکرده عمر خویش درایران پدربزرگ

صص84-85