تویی

روح بهار وعطر بِه و نسترن تویی
رنگ جنون وعلّت عاشق شدن تویی

آن کس که داد سر به بیابان عاشقی
مجنون و تیشه داد به آن کوهکن تویی

در چشمهای قهوه ای فال گیرها
درموج ِ گیسوان ِ شکن درشکن تویی

لال اند شاعران همه درپیش چشم تو
شعرمُجَسَمیّ  و خدای سُخن تویی

روح توجاری است در این کوه ودشت ها
آلاله،یاس  و زنبق و ختمی،گوَن تویی

با تو یخ تن وغزلم  آب می شود
بانوی شعرهای مِه آلود ِ من تویی