من آدم بی پولم

من آدم بی پولم،دیوانه و شنگولم

در قرض فرو رفتم،تا خرخره می لولم

آشفته و درمانده انگار که یک غولم

یک ریز رود بالا شومی ز سر و کولم

             من آدم بی پولم، دیوانه و شنگولم

رفته است هدر عُمرم،علّافم و بی کارم

با دست تُهی از خود شرمنده و بیزارم

هرچند که در خوابم،گویند که بیدارم

در عرصه ی نادانی بسیارم و بسیارم

            من آدم بی پولم، دیوانه و شنگولم

گه توی صف شیرم،گه توی صف نانم

رفته است گرو صدجا آفتابه و تنبانم

در فکر و خیال خود غرقیده! و حیرانم

وقت است فرو ریزم،چون خانه ی ویرانم

                 من آدم بی پولم،دیوانه و شنگولم

هر لحظه فشار آید بر بنده و امثالم

بی فایده می باشد هر چند که می نالم

افتند طلبکاران چون گربه به دنبالم

هنگام فراریدن! غمناکم و خوشحالم

                       من آدم بی پولم دیوانه و شنگولم

باید بکنم دزدی همچون دگران من هم

چون گشنه و نالانند فرزند من و زن هم

هرچند که فرسوده چون روح همه تن هم

پوشاک و غذا خواهد ناچاری بودن هم

                     من آذم بی پولم دیوانه و شنگولم

باید پس از این گردم یک شاعر بنگاهی

سودی نکند هرگز اشعار پُر از واهی

با پول حرام خود بر کعبه شوَم راهی

تا میل کنم آنجا کُلّی کره و ماهی

                 من آدم بی پولم دیوانه و شنگولم

صص27-28