مومیایی

خوشا آن دمی که رها از غم ِ

جهان کذایی شَوی

در آغوش من مومیایی شَوی

ای عشق

ای عشق رنج و سختیِ ایّام بی تو

سرکردنی نیست
مرگ تو باور کردنی نیست

مریض توام

پزشک منی ّ و مریض توام

مراغرق خوش باوری می کنی ؟

درآغوش خود بستری می کنی ؟!

کلام غیرمفهوم

وقتی کنار من نباشی تو

شبهای من شبهای مغمومی است

شادی کلام غیر مفهومی است

واگن قلبم

ای ریشه کرده در بُن قلبم

بی تو به کوه سرد و یخ خورده

آتش گرفته واگنِ قلبم