کتاب

من درخت نیستم نکن مرا

من کتابی ام که مملو از توام

ورق بزن مرا

آشیانه

سنگری مقابل غم و هجوم دشمن است
چون که از زمانه خسته می شوم 
چشمهایت آشیانه ی من است

کم

گل عشق روییده روی تنت 
تو آنقدر خوبی که خیلی کم است
دو دستم برای بغل کردنت

ابتذال

در نگاه و روح و قلب و مغز من

لانه کرده اند و می کنند عشق و حال

سالهاست موریانه های ابتذال

تشویش

غرق دلتنگی و تشویش شبم

بوسه و گرمی آغوشت را

قطره قطره بچکان روی لبم