اشعار علیرضارضائی

اشعار فارسی و ترکی علیرضارضائی

اشعار علیرضارضائی

اشعار فارسی و ترکی علیرضارضائی

در وصف قزوین

ته ِ قزوین ز ناف اصفهان بِه

که این قزوین ز آفاق جهان به


خرابی های« میمون قلعه» ی آن

ز «عالی قاپو» و ن«قش جهان» به


بلندی های آن «گنبذ درازش»

ز برج ایفل و هفت آسمان به


نباشد همچو «راری»« شانزه لیزه»

«سپه» از چین و از « آن من تیان » به


اگر آلمان بماند پیش قزوین

بدون شهرت و نام و نشان به


شده مشهور دنیا سنگ پایش

ز کُلّ سنگ پاها، سنگ آن به


ز « استالینگراد » و شهر « مسکو»

خرابه کوچه های شهرمان به


عموهاش که مشهورند هر جا

ز مجموع عموهای زمان به


«چپ» و « طوقی ّ » کفتربازهایش

ز کفترهای جلد هر مکان به


هزاران پارک دارد شهر قزوین

نیاید ذکر آنها در میان به


« عبید» و « اشرف الدّین» و « دَخو» با

«بهاء الدّین » ز جمع شاعران به


همه دانند این را « عارف » ما

ز ایرج میرزای خوش بیان به


پلنگ کوچه و بچّه شیرش

ز شیر بیشه ی مازندران به


«سکینه بیگم » ما به ز « ماری »

ز  «سوفیا» زنان ناتوان به


دخوی کوچه گرد نامدارش

ز « دون کیشوت» آن خلد آشیان به


اگرچه شعر گفتن خو چیزی است

ولی شاعر نبودن بی گمان به !

صص66-67


میمون قلعه : از آثار باستانی قزوین

گنبذ دراز : مقبره حمدالله مستوفی

راری : از محله های قدیمی و پایین شهر قزوین

سپه : قدیمی ترین خیابان ایران

عمو : یا دادا لقب داش مشدی های قزوین

چپ و طوقی : از انواع کبوترهای قزوینی

دخو : دهخدا

بهاء الدّین : استاد بهاء الدّین خرّمشاهی

سوفبا : سوفیا لورن

دخو : نام شخصیتی بامزه در قزوین.مثل ملانصرالدین